Tubylcy własnego świata. W stronę antropologii bliskości

W antropologii istnieje długa i bardzo wpływowa tradycja badania inności. W wielu przypadkach była – i jest – to inność odległych kontekstów kulturowych, tak malowniczo prezentująca się na fotografiach. Warto sobie uświadomić, że w relacjach, jakie kreują badania tak pojmowanej inności, silnie uwidacznia się pewna asymetria. Owi inni to wszak jedynie „przedmioty” badań, „informatorzy”, istoty ze świata, w którym obowiązuje odmienny system prawny, podatkowy, polityczny. Nie są to ani nasi współmieszkańcy, ani współobywatele. „Dlaczego – pyta A.P. Cheater – obawiamy się stanięcia w obliczu badan prowadzonych wśród osób sobie równych?”. Na ile taka sytuacja nadwątla antropologiczny autorytet, sposób tworzenia wiedzy, jej rozpowszechniania i oceny? Na ile destabilizuje pozycję samego antropologa?