Polifem. Szkice z antropologii (nie)oczywistości

Świat Zachodu, w tym Europa, a zwłaszcza kraje Europy Środkowej, cierpią na swoisty syndrom Polifema, dokonując oglądu rzeczywistości tylko jednym okiem lub czyniąc to zupełnie „na ślepo”, bazując w swoich werdyktach na pamięci doświadczenia, nie zaś na doświadczeniu i ocenie rzeczywistej. Łatwo zauważalny jest rozziew dokonujący się pomiędzy XX wiekiem i wiekiem XXI: światami, które coraz gwałtowniej zrywają ze sobą nici wydawałoby się „naturalnych” połączeń. Już samo używanie pojęć ukutych w wieku XX (i wcześniej) budzić może zasadnicze pytania co do zakresu ich adekwatności. Co jeśli większość pojęć i ich implikacji są nieaktualne?

Spis treści