Zanikające granice Antropologizacja nauki i jej dyskursów

Praca szeroko traktuje o tym, jak w ogóle uprawiać humanistykę, z jakich czerpać inspiracji, metodologii. Stawia pytanie o swoistość antropologii i granice jej uprawiania. Odważnie formułuje pytania epistemologiczne, badawcze. Antropologia jawi się tu jako nauka m.in. podkreślająca złożoność systemów oraz jednostkowych, podmiotowych ich egzemplifikacji. Podnosi kwestię dialogu między nimi, ciągłej zmiany pozycji między podmiotem a przedmiotem.